Een open brief aan het leven

Mijn allerbeste leven,

Ik zie jou weerspiegeld in mijn angst, somberheid en mijn momenten van zinloosheid. Gelukkig kom ik je ook tegen in mijn genegenheid, mijn verlangen, optimisme en vertrouwen. Toch vervul je mij met vragen. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om die met je te delen.

Want waarom reageren we allemaal zo verschillend op jou, leven? Hoe krijg je het voor elkaar dat de ene zichzelf haat als die in de spiegel kijkt, terwijl een ander de meest innige momenten beleeft alleen en met zichzelf? Hoe komt het dat je door sommigen veracht wordt, terwijl anderen je vanuit hun diepste wezen aanbidden? Ligt dat aan jou of ligt dat aan ons?

Leven, hoe komt het toch dat sommigen jou beleven in het hier en nu, terwijl anderen je ondergaan in een permanente stroom van zorgen over het heden en de toekomst? Hoe kan het toch, dat sommigen je heilig verklaren, terwijl anderen over je spreken als een regelrechte vloek of last? Leven, heb je altijd zo de neiging de controle over het stuur te nemen? Kunnen we ooit zelf de regie hebben over ons bestaan?

Hoe komt het dat sommigen maar zo kort de tijd hebben om in jouw gezelschap te verkeren, terwijl anderen een eeuw of langer tot hun beschikking krijgen? Leven, hoe komt het dat sommigen je beleven als een ‘zee van ervaringen’, terwijl anderen zich te veel verliezen in emotie om ooit deel te kunnen hebben aan het andere dat je te bieden hebt?

Garanties lijk je ook al niet te willen bieden. Wij rollen de wereld in en de klok begint te tikken. Leven, waarom kunnen we niet gewoon wat mijmeren over hoe het bestaan er uit zou zien zonder ons voortdurend te moeten reageren op wat er zich hier en nu aandient? Waarom dwing je ons het spel te spelen? Waarom vraag je die wakkerheid van ons?

Sommigen zien jou graag als lei, een onbeschreven lei… Klopt dat? Ben jij in werkelijkheid die schone lei die sommigen zo graag in je zien? Is het realistisch dat elke nieuwe situatie keuzes biedt die het meer of minder waard zijn gemaakt te worden?

Als ik dan toch als reisgenoot tot jou veroordeeld ben, dan zou ik het liefst met je bevriend raken. Dat we tijd hebben voor elkaar, fijne gesprekken en mooie momenten. De tijd nemen om elkaar en mij en jou beter te leren kennen. Misschien helpt het mij om het spel dat je me biedt wat beter te gaan begrijpen. Wil je dat, leven?

een welgemeende groet,

Hein Kuipers

Help, ik heb een geheim!

Ben je goed in het bewaren van geheimen?   Sta even stil bij wat dat teweeg brengt.

Ken je dat? Dagen of soms weken lang loop je rond met een gevoel van ongemak. Er klopt iets niet en je komt er maar niet achter wat. Je kunt je draai niet vinden, loopt te zuchten. Je gaat zelfs een keer extra hardlopen en toch raak je dat nare gevoel maar niet kwijt.

Tot je iemand aanspreekt die naar je luistert.. Terwijl je op verhaal komt, voel je hoe een gevoel van opluchting en ontspanning zich langzaam een weg baant door je lichaam. In een vloeiende beweging rolt je verhaal eruit, alsof de woorden het van je overnemen. Na een diepe zucht volgt het besef: Dit was het! Hiér was intern een kortsluiting ontstaan… èn je voelt je eindelijk weer jezelf voor de rest van de dag.

Geheimen veroorzaken een innerlijk conflict

Problemen zijn (soms) problemen omdat ze een geheim bevatten. Er is iets dat niet overeenkomt met het beeld of de verwachting die wij van onszelf en de buitenwereld hebben. We doen ons uiterste best om dat wat niet overeenkomt buiten beeld te houden. Geheimen dragen een innerlijk conflict in zich dat ons leven danig kan saboteren en in de war sturen.

Neuro-wetenschappers hebben onderzoek gedaan naar het effect van geheimen. Ze hebben waargenomen en gemeten hoe geheimen een conflict veroorzaken in onze hersenen. Zo hebben ze ontdekt dat de mediale frontale cortex, het gedeelte van de hersenen dat een belangrijke bijdrage levert aan het reguleren van emoties, op een heel specifieke manier reageert op geheimen. Tussen de twee hersenhelften ligt het zgn. ‘oepsgebied’. Dit deel van de hersenen waarschuwt ons voor dreigende vergissingen en controleert op die manier mee onze beslissingen. Wanneer er iets fout dreigt te gaan (emotie!), stuurt dit hersendeel het lichaam aan door stress-hormonen af te geven.

Geheimen en chronische stress

Je kunt je er iets bij voorstellen. Een leven dat gebukt gaat onder serieuze geheimen zal daar effect van ondervinden. Het lichaam verkeert eigenlijk in een permanente staat van alertheid en verstoort zo de (andere) noodzakelijke functies en behoeften waar de hersenen zorg voor dragen. Onder invloed van overmatige afgifte van stresshormonen, nemen gevoelens van angst toe en zijn we sterker geneigd tot vecht- of vluchtreacties. Chronische stress leidt tot een verstoorde hormoonhuishouding, met alle gevolgen van dien…

Verlos jezelf van je geheimen

Gelukkig vormen niet alle geheimen een bedreiging voor onze gezondheid. Maar de verlossende ervaring kennen we allemaal wel: éénmaal een geheim prijsgegeven, breekt het moment van verzoening aan. De afgekeurde, veroordeelde en opgesloten delen van jezelf die spreekverbod en verschijningsverbod hadden, worden langs de cipier van de schaamte geloodst. Dwars tegen de heersende idealen en zelfbeelden in maken ze zich kenbaar. Al wat ik doe, denk en voel mag er zijn: amnestie voor de realiteit!

Als je herkent wat het effect van een geheim kan zijn, dan loont het om weer eens te kijken welke betekenisvolle geheimen jij wellicht nog bij je draagt. Zou je ze durven delen? Alleen al het uitschrijven van de voors en tegens van het delen ervan, kan soms al een verrassend bevrijdend effect hebben.

Bij wijze van experiment kun je je geheimen eens anoniem aan het toetsenbord toevertrouwen op http://www.geheimenvan.nl/ wie weet, lucht het je op en zijn er nieuwe, gezondmakende stappen te zetten in je leven. Zo eigen je je eigen macht weer toe!  J

Meer weten over geheimen? Psycholoog Andreas Wismeijer geeft een college bij Studium Generale in Utrecht. https://www.sg.uu.nl/videos/de-psychologie-van-geheimen

Succes!

collega Karen Gielis

Even voorstellen…

  • Mijn naam is Karen Gielis
  • Van beroep ben ik Gestalt-therapeut en Procesbegeleider
  • Ik ben 53 jaar oud
  • Ik woon in Veldhoven samen met Ilse
  • Ik schilder, liefst in olieverf
  • Ik ben geen sporter, neem zaken wel sportief op
  • In mijn vrije tijd rijd ik motor, wandel, fiets en lummel ik graag
  • Vanaf jonge leeftijd ben ik geïnspireerd door het verschil in mensen
  • Ik houd van het contact met de ander
  • Ik geloof in eigenheid van mensen

Vanuit mijn praktijk aan huis verleen ik psychotherapeutische hulp aan individuen en groepen. In mijn werk vind ik het belangrijk om mensen te laten geloven in zichzelf. Ik moedig ze graag aan om helemaal zichzelf te durven zijn. Iedereen is uniek en daarmee anders. Geloven in jezelf, door jezelf te zijn! Daarvoor durven kiezen, is makkelijker gezegd dan gedaan. Dit betekent anders durven zijn en daarvoor gaan staan (in contact brengen en blijven met de ander).

Groepstherapie gaat mijn inziens over; ‘durf ik mijzelf te laten zien aan een ander?’. Durf ik te delen waar ik tegenaan loop? Mijn persoonlijke ervaring is dat groepstherapie begint met  het ontdekken dat ik  ‘niet meer de enige ben die…’ Groepswerk ontleent zijn kracht aan (h)erkenning van elkaar. Gaandeweg ontstaat er dan ruimte om ook de verschillen met elkaar te verkennen en aan te gaan. In contact leren we van elkaar door die dingen te onderzoeken.

Belangrijke vragen die in dat onderzoeksproces altijd aan bod komen zijn bijvoorbeeld:

  • Hoe maak ik contact met /in een groep?
  • Welke plek neem ik in?
  • Hoe kom ik op voor mijn behoefte en mijn grenzen?
  • Hoe ervaar ik het contact met die ander(en)?
  • En kan ik die ander zien in wie die is? zonder mijzelf te verliezen of af te sluiten?

De aanwezigheid in de groep geeft je de gelegenheid om eens iets anders te proberen in het contact dan wat je in je dagelijkse leven gewend bent. Zo ontdek je wat beter bij jouw past en hoe je hier uiting aan kan geven èn in contact te blijven met die ander(en).

Meer informatie over mij is te vinden op https://www.saudade-begeleiding.nl

An open letter to existence

My dearest life,

I see you reflected in my fear, sadness and my moments of futility. Fortunately, you also take part in my affection, my desire, optimism and confidence. Yet you confront me with so many different questions. I would like to take this opportunity to share some with you.

Why is it, that we all react so differently to you, life? How do you get it done that one hates himself when looking in the mirror, while another experiences the most intimate moments while being in your company? How come you are despised by some, while others adore you from their innermost being? Is that you or is it just us?open-letter-to-existence

Life, how is it that some people live you in the here and now, while others undergo a continuous stream of worries about the present and the future? Why do some consider you sacred, while others talk about you as an outright curse or burden? Life, do you always tend to take control of the steering wheel? Are we ever in control?

Why is it that some people have only short time to be in your company, while others get a century or more? Life, how is it that some people view you as a “land of experiences”, while others invest too much emotion to ever take part in other things you have to offer?

Offering guarantees has never been part of your nature, has it? We tumble into existence and the clock starts ticking. Life, why do we constantly have to respond to the continuously changing present. Can’t we just spend some time musing about our life without being bothered by your ongoing game?

Are you really that clean sheet that some people like to see in you? Is it realistic that each new situation offers an option more worthy of choice than other options?

So we’re supposed to be companions, aren’t we? In that case, I would like to be friends with you. I would like to spend some time in getting to know you better. We could have nice conversations and hopefully share share some meaningful moments. It may help me in understanding the game that you offer.

Is that what you want, life?

best,  Hein

The risk of keeping secrets

What you know can hurt you in surprising ways, even if you don’t tell a soul.

Days or sometimes weeks you walk around with a sense of discomfort. There’s something wrong and you can’t figure what. You don’t feel at ease with yourself. You even go out jogging an extra time and still can’t get rid of this odd feeling.
keeping secrets
Until you approach someone that is willing to listen.. Sharing your story brings you a sense of relief and you immediately notice that your body is relaxing. After a second deep breath the awareness arises: This was it! Here I bumped into some internal short circuit … and you feel at ease again.

Problems (sometimes) become problems because they contain a secret. There’s something that does not correspond between the image we have of ourselves and the outside world. We do our best to keep it out of sight. Secrets can severely disrupt and sabotage our life.

Secrets cause a conflict in the brains. That is something you can think of yourself, but also neuro-scientists have observed, measured and described this phenomenon. They have discovered that the medial frontal cortex, the portion of the brains that makes an important contribution to the regulation of emotions, behave in a very specific way when confronted with severe secrets. Between the two hemispheres we find the so-called “Oops area”. This part of the brain warns us of impending mistakes and influences the way we make our decisions. When something tends to go wrong (emotion!), this part of the brain controls the body by releasing stress hormones.

A life burdened by severe secrets is dominated by fear of discovery. Alertness and suspicion prevail. Feelings of fear and anxiety increase and there is a tendency to typical fight or flight reactions. Chronic stress in the brain leads to a disturbed hormone balance, with all its consequences …

Fortunately not all secrets are a threat to our health. But the redeeming experience we all know: once your secret is disclosed, a moment of reconciliation arises. The rejected,  convicted and imprisoned parts of yourself that have been banned, are guided along the guards of shame. Turning against the prevailing ideals and self-images to make them themselves known. All that I do, think and feel is to be accepted: welcome back to reality!

If you recognize what may be the effect of a secret, then you might take the opportunity to have a closer look at any meaningful secret you may still carry around with you. Would you dare to share it? With whom?  Just writing down the pros and cons of sharing is said to have a surprisingly liberating effect.

As an experiment, you can even entrust your secrets anonymously on the keyboard at www.mysecretpost.com who knows, you can add some health-giving steps to your life and gain back some essential power!

Good luck!

The desire to be understood

Newsletter December 2016

“Why do I do that anyway ?!” a question we frequently ask ourselves … if we mindlessly have eaten a bag of chips, have a silly fight with our partner, or have been drinking too much at a party …

The need to be understood is important. As essential as the need to belong. We want to understand ourselves so much for we hope that others will “get” us without being put off by what they see of us. Don’t we all need compassion towards our faults and a sense that others understand and experience us as like themselves–in an okay way.

It helps if you’re hanging out with people who tend to be understanding towards human nature. It’s a pleasure to be with people who are non-judgmental in their approach to life. Friends who are quick in judging others often do not help us feel good about ourselves. It can be comforting to be among friends who do not judge too hard.

Of course it helps if we’re not judgmental toward ourselves, although we must be honest about our behavior when it is destructive. It’s hard when you judge yourself to open yourself up to others.

Choose your friends carefully. We have no choice but to be influenced by those we spend time with. The more scarce our time, the more important the choice with whom we spend that time … Friends with an understanding of human nature can be rare to find, but they are worth the hunt, and they will be healing in our lives.

During our winter holidays we like to spend time with each other. Look for company that supports you in being yourself: enjoy!

Hein

A good relationship with yourself

One of the defining principles of Gestalt therapy is an emphasis on contact. The possibility of healthy contact with yourself, with others, with your environment is a first sign of psychological well-being. How to create a good relationship with yourself?

What surprises some people is that one of the most important relationships we have, is the one with ourself. We have thoughts about ourself, we have feelings about ourself, we are talking to ourself…, so we do have a relationship with ourself! And this relationship is fundamental for all other relationships that we have.
“It’s not easy .. I think I’ve lost myself.” Many people use this phrase when they experience stress or when they lose connection with their own identity and what they want. Then they say, “I lost myself .. I don’t know who I am, what I want or what I actually think is important to me.”

Finding yourself again starts with restoring the relationship with yourself. Then you discover how you see yourself and how you behave towards yourself. The difference determines the degree of happiness and your relationships with others.
What kind of relationship do you have with yourself? Do you approach yourself in a friendly and compassionate manner? Or do you tend to be harsh and unkind to yourself?
The best way to “find yourself” or improve the relationship with yourself and others is to practice in a supportive environment. Bring back vitality in your life, in your body or your relationships. In an atmosphere where you feel at ease, you get the opportunity to gain new experiences and make new steps. Maybe there is something that suits you too.

Hein